-
1 gorzeć
глаг.• выжигать• гореть• жечь• жечься• обжигать• палить• поджигать• пылать• сгореть• сжечь• сжигать• спалить* * *gorz|eć\gorzećeje/goreje/gore, \gorzećeją/goreją/gorą, \gorzećał несов. книжн. гореть, пылать;\gorzeć miłością ku komuś пылать любовью к кому-л.+palić się, płonąć
* * *gorzeje / goreje / gore, gorzeją / goreją / gorą, gorzał несов. книжн.горе́ть, пыла́тьgorzeć miłością ku komuś — пыла́ть любо́вью к кому́-л.
Syn:
См. также в других словарях:
płonąć — ndk Vb, płonąćnę, płonąćniesz, płoń, płonąćnął, płonąćnęła, płonąćnęli 1. «podlegać procesowi spalania, palić się (płomieniem); być ogarniętym pożarem; gorzeć» Gaz, nafta, słoma płonie. Płonie ognisko, drzewo na kominku. Dom płonie. Płonąca… … Słownik języka polskiego
pałać — ndk I, pałaćam, pałaćasz, pałaćają, pałaćaj, pałaćał 1. książk. «świecić się jasno, roztaczać blask, ciepło; być jasnym od światła, być rozgrzanym, rozpalonym» Łuna pałała na niebie. ◊ Twarz, skronie, policzki komuś pałają «ktoś ma gorączkę lub… … Słownik języka polskiego
